با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
نکته ای که باید در این مسئله مد نظر شما باشد، آن است که در مسائلی مثل اثبات وجود خدا، اثبات اصل نبوت و معاد می توانیم با استدلال های عقلی و براهین منطقی، به یقین و علم برسیم؛ ولی در مواردی مانند این که پیامبری که باید باشد کیست و نیز امامان بعد از پیامبر چه کسانی هستند و چه خصوصیات فردی دارند؟ چه زمانی به دنیا آمده و چه وقت از دنیا رفته اند و طول مدت حیاتشان چه اندازه بوده، در خصوص این ها با استدلال های عقلی و برهان فلسفی صرف نمی توان به نتیجه رسید. در این گونه موضوعات، باید دست به دامن آیات و روایات و نقل های تاریخی شویم که برای ما خبر از مسائل جزئی مانند این گونه امور را می دهند.
اصل وم وحیات یک امام و زنده بودن او در هر عصر، امری عقلانی و برهانی است و با برهان و دلیل عقلی و فلسفی قابل اثبات است؛ ولی این که این امام اسمش چیست و کی به دنیا آمده و کی از دنیا رفته و آیا الان هم زنده است یا نه، به کمک دلیل های نقلی، یعنی روایات و آیات و نقل های تاریخی امکان پذیر است.

بسم الله الرحمن الرحیم

  ازحضرت امیرالمومنین علی علیه السلام روایت شده که حضرت فاطمه (س) فرمود:رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به من فرمودنند:

 ای فاطمه کسی که برتو صلوات بفرستد خداوند گناهان او را می بخشد و درهرجای بهشت که باشم او را به من ملحق  می نماید . 

 (بحارجلد43صفحه 55)  

 (مفاتیح الجنان صفحه 1005و1006)

حتما این کلیپ را مشاهده کنید بسیار زیباست.

ضرورت یادمرگ در نامه ی امیرالمومنین(علیه السلام) به امام حسن (علیه السلام)

یَا بُنَیَّ، أَکْثِرْ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ، وَذِکْرِ مَا تَهْجُمُ عَلَیْهِ، وَتُفْضِی بَعْدَ الْمَوْتِ إِلَیْهِ، حَتَّی یَأْتِیَکَ وَقَدْ أَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَکَ، وَشَدَدْتَ لَهُ أَزْرَکَ، وَلاَ یَأْتِیَکَ بَغْتَةً فَیَبْهَرَکَ. وَإِیَّاکَ أَنْ تَغْتَرَّ بِمَا تَرَی مِنْ إِخْلاَدِ أَهْلِ الدُّنْیَا إِلَیْهَا، وَتَکَالُبِهِمْ عَلَیْهَا، فَقَدْ نَبَّأَکَ اللهُ عَنْهَا، وَنَعَتْ لَکَ نَفْسَهَا، وَتَکَشَّفَتْ لَکَ عَنْ مَسَاوِیهَا، فَإِنَّمَا أَهْلُهَا کِلاَبٌ عَاوِیَةٌ، وَسِبَاعٌ ضَارِیَةٌ، یَهِرُّ بَعْضُهَا بَعْضاً،یَأْکُلُ عَزِیزُهَا ذَلِیلَهَا، وَیَقْهَرُ کَبِیرُهَا صَغِیرَهَا، نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ، وَأُخْرَی مُهْمَلَةٌ، قَدْ أَضَلَّتْ عُقُولَهَا،رَکِبَتْ مَجْهُولَهَا، سُرُوحُ عَاهَةٍ بِوَادٍ وَعْثٍ، لَیْسَ لَهَا رَاع یُقیِمُهَا، وَلاَ مُسِیمٌ یُسِیمُهَا، سَلَکَتْ بِهِِمُ الدُّنْیَا طَرِیقَ الْعَمَی، وَأخَذَتْ بِأَبْصَارِهِمْ عَنْ مَنَارِ الْهُدَی، فَتاهُوا فِی حَیْرَتِهَا، وَغَرِقُوا فِی ن ِعْمَتِهَا، وَاتَّخَذُواهَا رَبّاً، فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَلَعِبُوا بِهَا، وَنَسُوا مَا وَرَاءَهَا.

ضرورت یاد مرگ پسرم، بدان تو برای آخرت آفریده شدی نه دنیا، برای رفتن از دنیا، نه پایدار ماندن در آن، برای مرگ، نه زندگی جاودانه در دنیا، که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی، و به آخرت درآیی. و تو شکار مرگی هستی که فرارکننده آن نجاتی ندارد، و هر که را بجوید به آن می‏رسد، و سرانجام او را می‏گیرد، پس از مرگ بترس، نکند زمانی سراغ تو را گیرد که در حال گناه یا در انتظار توبه کردن باشی، مرگ مهلت ندهد و بین تو و توبه فاصله اندازد، پس آنگاه خود را تباه کردی.

بخشی از نامه 31 نهج البلاغه

در ایامی واعضی برای تبلیغ به قریه ی ما یعنی ساروق(اطراف شهر اراک) آمده بود، او هر شب منبر می رفت، من هم که ان روز ها جوان بودم و خیلی دوست داشتم که از معارف و احکام  اسلام مطلع شوم پای منبر آن مرد می رفتم یک شب او در منبر سخن از مسئله ی خمس و زکات می کرد و گفت : (اگر کسی خمس و یا زکات ندهد نمازش صحیح نیست و .)

بعد ها با تحقیق متوجه شدم که ارباب و مالک ده خمس و زکات نمی دهد. ابتدا به او تذکر دادم ولی اعتنا نکرد، تصمیم گرفتم که از آن روستا بروم و بالاخره شبانه از ده فرار کردم.
تقریبا سه سال به خارکنی در روستا های دیگر مشغول بودم ، یک روز رئیس ده برای من پیغامی فرستاد که من توبه کردم و به روستای خودت برگرد که پدرت طاقت دوری تورا ندارد.من قبول کردم و به ده برگشتم و در زمینی که رئیس ده به من داده بود کار کردم.

تا اینکه یک روز تابستان که برای خرمن کوبی به مزرعه رفته بودم و گندم ها را جمع کرده بودم ، منتظر بودم نسیمی بیاید تا گندم ها  را باد بدهم ، هرچه منتظر شدم بادی نیامد تا بالاخره مجبور شدم که به طرف ده برگردم.دربین راه یکی از فقرا به من رسید و گفت:(امسال ما را فراموش کردی؟!)گفتم خیر، خدا نکند که من فقرا را فراموش کنم.او خوشحال شد و به ده برگشت . بنابراین من هم برگشتم و مقداری گندم را به زحمت جمع آوری کرده وعصر همراه بامقداری علوفه برای گوسفندان برداشتم و به طرف ده راه افتادم؛قبل از اینکه وارد ده بشوم به باغ امام زاده مشهور به 72 تن رسیدم؛ و روی سکویی برای رفع خستگی نشستم.

برترین بانوی گیتی

ارزش انسانها مسلماً یکسان نیست، بعضی از مقربترین فرشتگان الهی برترند، و بعضی از درنده ترین حیوانات پائین تر، و آنچه به این انسان ارزش می دهد بر اساس معرفی قرآن و اسلام همان «علم و ایمان و تقوی و ملکات فاضله انسانی» است.

با توجه به این معیارها بانوی اسلام فاطمه زهرا (س) برترین ن جهان - در لسان پیامبر(ص) - معرفی شده است.

در روایات فراوانی که در منابع معروف اهل سنت آمده تصریح شده است که فاطمه زهرا(س) افضل ن جهان بود، آن سخنی است که پیغمبر اکرم (ص) آنرا به تعبیرات مختلف بیان فرموده است:

در یک جا می فرماید:

«ان افضل نساء اهل الجنة خدیجة بنت خویلد و فاطمة بن محمد(ص) و مریم بنت عمران و آسیة بنت مزاحم: برترین ن بهشت خدیجه دختر خویلد، و فاطمه دختر محمد(ص) و مریم دختر عمران، و آسیه دختر مزاحم است.»

در حدیث دیگری می خوانیم پیغمبر اکرم (ص) در بیماری وفاتش هنگامی که بیتابی فاطمه را مشاهده کرد، فرمود:
«یا فاطمة الا ترضین ان تی سیدة نساء العالمین، و سیدة نساء هذه الامة، و سیدة نساء المؤمنین؟ ای فاطمه! آیا راضی نیستی که تو برترین بانوی ن جهان، و بانوی ن این امت، و بانوی ن با ایمان باشی؟»

منقبت فاطمی

حضرت زهرا علیها السلام هم به لحاظ نسب و خانواده و هم به جهت رفتار و منش شخصی و اوصاف فردی در اوج قله عظمت و بزرگی قرار دارد .

او در عظمت و بزرگی نسب خانوادگی شهره جهان است؛ زیرا پدری چون حضرت محمد صلی الله علیه و آله - اولین فرد جهان هستی در کمال و فضائل - و مادری چون خدیجه کبری علیها السلام - یکی از زنهای کامله جهان هستی و دومین مسلمان، و فداکارترین فرد در راه اسلام - و همسری چون امیرمؤمنان علی علیه السلام - که به منزله جان پیامبر صلی الله علیه و آله و برترین انسان بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله می باشد - و فرزندانی چون حسنین علیهما السلام و زینبین علیهما السلام دارد. اگر محصول تربیت زهرا علیه السلام فقط زینب علیها السلام بود، در افتخار و عظمت حضرت زهرا علیها السلام کفایت می کرد. راستی کجا می توان خانواده ای یافت که مانند خانواده زهرا علیها السلام پدر معصوم، همسر معصوم، فرزندان ذکور معصوم و خود خانم نیز معصومه باشند و کجا می توان خانه ای یافت که چنین انسانهای بزرگی در آن جمع شوند، جز خانه گلی فاطمه.

و او در اوج فضایل قرار دارد به حدی که شناخت او جز برای معدودی از انسانها غیرممکن است .

امام صادق علیه السلام فرمود: «و هی الصدیقة الکبری وعلی معرفتها دارت القرون الاولی ؛ او صدیقه کبری است که بر محور شناخت او قرنهای گذشته دور زده است.»

چگونه می توان او را شناخت، در حالی که خدای متعال به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده است: «یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لولا فاطمة لما خلقتکما؛ ای پیامبر! اگر تو نبودی هستی را نمی آفریدم، و اگر علی علیه السلام نبود تو را خلق نمی کردم، و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را به وجود نمی آوردم .»